دانش آموزان بازی را دوست دارند و با علاقه حاضر به بازی کردن هستند پس آموزش را بهتر یاد می گیرند و یادگیری آن ها افزایش می یابد.
مسائل سخت و دشوار را به کمک بازی و فعالیت فیزیکی به شیوه‌ای ساده و قابل فهمیدن برایشان تبدیل می شود.
انگیزه یادگیری آن ها بالا می رود. همین امر باعث اعتماد به نفس دانش آموز می شود.
مدرسه دیگر به صورت یک نواخت نیست و کودک از روزمرگی نجات می یابد و محیطی شاد و سرزنده را برای خود می بیند.
مربیان از طریق بازی ،علاوه بر آموزش درس، به اهداف روابط بین دانش آموزان، و مسائل عاطفی می پردازند.
مربیان در مدارس بازی محور کودکان را در تدارک وسایل بازی شریک می کنند و همین امر آن ها را کودکانی فعال و کوشا با روابط عمومی بالا بار می آورد.
کودکان با بازی کردن، بسیار خلاق تربیت می شوند و در آینده کودکانی شاد خواهیم داشت.
حال برای بالا بردن تاثیرت بازی های آموزشی دانستن مطلب زیر اجباری است:
دانش آموزان را در برنامه ریزی ها، فعالیت های فیزیکی، شرکت دهید تا کودکان خودشان نقش خود را در بازی انتخاب کنند ، دراین صورت یاد می گیرند آزادی بیان داشته باشند و منتظر نباشند تا دیگر دانش آموزان برای آن ها تصمیم گیری کنند.
به عنوان مطلب آخر و نتیجه گیری کلی: بازی ها نباید: بسیار ساده و بدون مفهوم، بدون تحرکات فیزیکی، بی هدف باشد. باید کودک هدف خود را از بازی و نتیجه آن را بداند. از جذابیت برخوردار باشد تا کودک خسته نشود.
۱) تأسیس بانک جایزه و تشویق دانش آموزان با ارائه کارت امتیاز
۲) برپایی جشن های شادی و مسابقات مختلف
۳) تقویت و توسعه بازدیدهای علمی و تفریحی
۴) تشکیل نمایشگاه های متعدد با مشارکت دانش آموزان از دست سازهای کارهای تحقیقی امور آموزشی و پرورشی
۵) ورزش صبحگاهی به صورت دسته جمعی قبل از شروع کلاس
۶) دعوت از دانش آموزان موفق مدرسه جهت صحبت سرصف
۷) تشویق و تقدیر از فعالیت های کوچک و کم ارزش از نظر دیگران
۸) زیبا و جذاب کردن محیط مدرسه و استفاده از رنگ های شادی آور در کلاس ها- سالن ها- دیوارهای حیاط
۹) توجه به رعایت بهداشت فردی دانش آموزان
۱۰) مشارکت مؤثر اولیای دانش آموزان در انجام امور مدرسه
۱۱) پرهیز از ایجاد تنش در مدرسه
۱۲) پرهیز از تنبیه- توهین، سرزنش، تحقیر در مدرسه
۱۳) اجرای روش های تدریس فعال با محوریت کلاسی بانشاط
۱۴) نصب عکس دانش آموزان ممتاز در تابلوی اعلانات
۱۵) توجه خاص به زنگ تفریح
۱۶) نمایش فیلم و اسلاید در مدرسه
۱۷) تقویت فعالیت های هنری در مدرسه: گروه تئاتر- گروه سرود
۱۸) حضور فعال آموزگاران با نشاط همراه با ظاهری مناسب و آراسته
۱۹) پرهیز از بی انضباطی و بی عدالتی در مدرسه
۲۰) تقویت امید به آینده در دانش آموزان
۲۱) بررسی عوامل مؤثر در افت تحصیلی و ترک تحصیل دانش آموزان
۲۲) تقویت احترام متقابل بین دانش آموزان و دیگر کارکنان مدرسه
۲۳) تهیه کارت تبریک به مناسبت تولد هر یک از دانش آموزان و حتی آموزگاران
۲۴) توزیع شیرینی به مناسبت های مختلف از جمله جشن ها و میلاد ائمه بین دانش آموزان
آموزش و پرورش هلند نقش مهمی در میزان رضایت و شادی نوجوانان هلندی که بطور مداوم در صدر جدول‌های رضایت از زندگی قرار می‌گیرند، ایفا می‌کند.
در سال‌های اخیر هلند در میان کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) بالاترین میزان رضایت از زندگی را در میان جوانان خود داشته است.
محققان طی یک تحقیق چهار ساله در میان ۴۸ کشور در مورد رفتارهای بهداشتی کودکان مدرسه‌ای اعلام کرده‌اند امتیاز شادی کودکان هلندی امسال نیز در بالاترین میزان قرار دارد.
در مقابل، بسیاری از کشورها وضعیت مناسبی در این زمینه ندارند به طوریکه در انگلیس افسردگی و اضطراب در میان نوجوانان به شدت افزایش یافته و همچنین شمار جوانانی که در ایالت متحده آمریکا دست به خودکشی می‌زنند بطور قابل توجهی رو به افزایش است. پس چرا این کشور ۱۷ میلیونی با تاریخچه کالوینیسمی و استعمارگرایی تا این اندازه در القای دیدگاهی خوش بینانه به جوانان خود موفق بوده است؟
دکتر سیمونه دِروس، پژوهشگر موسسه تحقیقات اجتماعی هلند (SCP) در مورد رضایت بالای نوجوانان این کشور از زندگی که از سال ۲۰۱۳ افزایش یافته است می‌گوید: کودکان هلندی در تمامی محیطهای اجتماعی خود تعاملی مثبت داشته و در خانه، مدرسه و با دوستان خود از محیطی حمایتی برخوردارند.
پدر و مادرهای هلندی حمایت بیشتری نسبت به کنترل فرزندان خود دارند. همچنین تساوی گرایی در هلند رواج داشته و معلمان استبداد ندارند. این امر باعث میشود معلمان احساسات دانش آموزان را درک کرده و دانش آموزان به معلمان اعتماد داشته باشند.
بر اساس تحقیقات صورت گرفته روی کودکان ۱۱، ۱۳ و ۱۵ ساله، حدود ۹۴ درصد از پسران و ۸۴ تا ۹۲ درصد از دختران هلندی از ۱۰ امتیاز، امتیازهای شش به بالا به رضایت خود از زندگی داده‌اند.
همچنین جوانان هلندی برای خوردن صبحانه در روزهای هفته، تماشای هفتگی بیش از دو ساعت تلویزیون و داشتن همکلاسی‌های مهربان و مفید در میان پنج کشور اول و در مقابل برای داشتن اضافه وزن، داشتن رابطه غیراخلاقی زیر ۱۵ سال و احساس فشار به دلیل تکالیف مدرسه در میان پنج کشور آخر قرار گرفته‌اند. در عین حال کمترین میزان تجربه‌ی قرار گرفتن در معرض قلدری‌ها در مدرسه و بیشترین احساس راحتی برای صحبت کردن با والدین نیز به جوانان این کشور اختصاص یافته است.
تحقیقات نشان می‌دهد هلند در کنار فنلاند و سوئیس از بهترین نتایج یادگیری در آموزش در کنار احساس رضایت دانش آموزان برخوردارند.
البته وضعیت کلی کشور به این نتایج کمکی شایان کرده است چرا که در هلند بیکاری و نابرابری کم بوده و کشور از اقتصادی سالم برخوردار است.
مدیر پایگاه جهانی خوشبختی با اشاره به اینکه در سراسر اروپا، هلندی‌ها و دانمارکی‌ها با مداراترین مردم بوده و بیشتر بر توسعه استقلال داخلی تمرکز دارند تا تمکین از دیگر ملت‌ها می‌گوید: کودکان در این کشورها آزادند تا آنچه را که می‌خواهند انجام دهند و با ایده‌های خود مهارت‌های اجتماعی را بیاموزند.
به رغم شهرت هلند در استعمال ماده مخدر کانابیس (حشیش یا ماری‌جوانا)، روند استعمال دخانیات و مصرف مواد مخدر و نوشیدن الکل در کودکان ۱۲ تا ۱۶ ساله هلندی رو به کاهش است.
مدارس هلند که تقریبا تمامی آنها دولتی هستند امتحانات اصلی را در حدود سن ۱۲ سالگی آغاز می‌کنند و سه سطح آموزشی در مدارس متوسط از نظر عملی و آکادمیک وجود دارد. آموزش‌های ویژه نیز از سن چهار سالگی به کودکان داده میشود که باعث شده نرخ حاملگی‌ها در نوجوانان در این کشور به نسبت دیگر کشورهای اروپایی کمترین باشد. همچنین امکان جهشی خواندن سال‌های تحصیلی یا تکرار یک سال تحصیلی در سال بعد وجود دارد که باعث میشود استرس دانش آموزان در مورد سال‌های تحصیلی کاهش یابد.
به گزارش گاردین، اگرچه مشکلات اجتماعی مانند تفاوت در موفقیت‌های هلندی‌ها با دیگر اقلیت‌های قومی این کشور وجود دارد از هر ۹ کودک یک کودک در فقر زندگی می‌کند اما حتی اگر مدرسه‌ای قصد اخراج دانش آموزی را داشته باشد باید پیش از اخراج مدرسه‌ای مناسب او را یافته و او را معرفی کند.
همچنین یکی از فشارهایی که در حال حاضر به دانش آموزان وارد میشود نگرانی‌هایی در مورد پیشرفت‌ها و موفقیت‌های تحصیلی است. در عین حال برخی معتقدند در حال حاضر افراد تحصیل کرده در هلند بسیارند ولی افراد کافی برای انجام کارهایی همچون نجاری یا لوله‌کشی وجود ندارد.
ورزش کردن در مدارس یکی از کانال های ایجاد نشاط و شادی است. ورزش کردن آن هم در مدارس به طرحی عمیق و برخاسته از روحیه کودکان و نوجوانان دارد. باید آنان را در زنگ ورزش آزاد گذاشت تا هر چه دوست دارند و امکانات اجازه می دهد ، انجام بدهند. انجام ورزش های تحمیلی توسط معلمان و دبیران تربیت بدنی باعث نفرت دانش آموزان از ورزش می شود.
مدارس باید به کانون های شادابی تبدیل شوند و این امر با توجه کافی به مسایل پرورشی و تربیت بدنی در کنار مسایل آموزشی حاصل می شود. همه ما امروز درجاتی از افسردگی آشکار یا پنهان را با خود در مکانهای متفاوت جابه جا می کنیم. تأثیر می گذاریم و تأثیر می پذیریم یعنی تعامل اجتماعی.
اصول ایمنی در ورزش مدارس:
رعایت اصول ایمنی در ورزش دانش آموزان، مهم ترین عامل در سلامتی آنان به شمار می‌رود. با این وجود در بررسی ها نشان داده شده که حوادث ناگوار مربوط به ورزش، بسیار شایع است. جهت رعایت اصول ایمنی ورزش در مدارس بایستی به ایمنی مکان های ورزشی، مناسب بودن وسایل ورزشی و آگاهی های ورزشی دانش آموزان توجه نمود. متولیان باید متوجه باشند که آیا در مکان های ورزشی مدرسه، کاملاً نکات ایمنی رعایت میشود؟ باید با بررسی ها و نظارت های مستمر، متوجه باشند که مکانهای ورزشی محیطهای امنی برای ورزش دانش آموزان باشد. مسئولین و والدین ضمن ایجاد روحیه نشاط و رقابت سالم بین بچه ها، بایستی آنها را از هل دادن یکدیگر بخصوص در مناطق خطرناک منع کنند. به منظور اطمینان بیشتر، کودکان و نوجوانان باید برای هر ورزشی از وسیله‌های مناسب آن ورزش استفاده کنند. باید به کودکان و نوجوانان توصیه کنیم که در شرایط آب و هوایی مختلف، نکات ایمنی را رعایت کنند. مثلاً هنگام ورزش در معرض آفتاب، از کلاه و عینک آفتابی استفاده کنند و به منظور جلوگیری ازکم آبی، قبل و بعد از حرکات فیزیکی و نیز هنگام انجام ورزش‌هایی که بیش از 20 تا 30 دقیقه به طول می‌انجامد، از مایعات استفاده کنند.
ما دانش آموزان را به تنبلی عادت داده ایم تا حدی که توان ندارند به دنبال توپ تنیس یا والیبال یا بسکتبال بدوند. چاقی و اضافه وزن دانش آموزان ، تغذیه نامناسب و فست فودی آنان ، مدت زمان یک جانشینی در منزل و کلاس درس برای درس خواندن و بی حوصلگی و عدم نشاط ، همه و همه دست به دست هم داده اند تا ما فردا نه قهرمانی دانش آموزان را در رشته های گوناگون شاهد باشیم و نه پدران و مادران سالمی از لحاظ روحی و جسمی داشته باشیم. اگر این پدیده فقط بر 30 تا 60 درصد جامعه دانش آموزی هم اطلاق کند باز خطر بزرگی در کمین آینده ی آینده سازان کشورمان است.
به گزارش تابناک جوان به نقل از ایرنا در این رده بندی که ایران در جایگاه 117 در بین 154 کشور جهان قرار دارد، فنلاند (کشور اسکاندیناوی پنج میلیون و 500 هزار نفری) در راس شادترین کشورهای جهان قرار گرفت.
در این تحقیق، از مردم 156 کشور مختلف جهان در مورد درکشان از شادی پرسش شد، ضمن اینکه معیارهایی چون عمر متوسط، درآمد و حمایت اجتماعی نیز در این مطالعه، مورد توجه قرار گرفت.علاوه بر فنلاند، دیگر کشورهای اسکاندیناوی و همچنین هلند، سوئیس، کانادا، نیوزیلند و اتریش، در فهرست 10 کشور اصلی شاد جهان قرار گرفتند.
به رغم مشکلات ی ایجاد شده در انگلیس به واسطه برگزیت، این کشور با صعود چهار رتبه ای در این فهرست، جایگاه پانزدهم کشورهای شاد جهان را به خود اختصاص داد.اما آمریکا سیر نزولی سال های اخیرش را ادامه داد و با یک پله سقوط به جایگاه نوزدهم کشورهای شاد جهان دست یافت.در گزارش سازمان ملل، غیرشادترین کشور دنیا، سودان جنوبی نام گرفت. براساس اعلام سازمان ملل، 60 درصد از مردم این کشور در پی جنگ خونبار داخلی در آن که 400 هزار کشته برجا گذاشت، با مشکلات غذایی رو به رو شده اند.
کشورهای جنگ زده دیگری چون یمن، افغانستان و جمهوری آفریقای مرکزی نیز در رده های پایینی فهرست سازمان ملل جای گرفتند.در گزارش سازمان ملل که در روز جهانی شادی برابر با 20 ماه مارس (29 اسفند) منتشر شد، در مورد کاهش سطح شادی در جهان در سال های اخیر هشدار داده شده است.در این گزارش آمده است: این مساله با افزایش احساسات منفی توام با نگرانی، غم و خشم به ویژه در آسیا و آفریقا، تطابق زمانی دارد.در گزارش امسال سازمان ملل همچنین نحو عملکرد کشورها در رتبه بندی میزان شادی از سال 2005 مورد توجه قرار گرفته است.
براساس گزارش سازمان ملل، نیمی از 20 کشور شاد جهان در مرکز و شرق اروپا واقعند، پنج کشور از کشورهای زیر صحرای آفریقا هستند و سه کشور در آمریکای لاتین قرار دارند.بیشترین کاهش سطح شادی در کشورها از سال 2005 ، به یمن، هند، سوریه، بوتسوانا و ونزوئلا اختصاص یافته است.
چقدر پرسش مهری که رئیس جمهور مطرح کردند در جامعه ما ضروری است؟
- فکر می کنم در تمام طول این سال ها که پرسش مهر توسط رواسای جمهور کشور ما مطرح شد این موضوع یکی از ضروری ترین ها بود که در سال جاری توسط رییس جمهور به پرسش گذاشته شده است.
تاملی بر شاخص های مرتبط با نشاط اجتماعی و شادی و به طور کلی حوزه سلامت اجتماعی و روانی در کشور نشان می دهد که حال ما در این حوزه خیلی خوب نیست .هیچ کس هم نمی تواند منکر این موضوع شود.به عنوان مثال طبق آمار ارایه شده توسط مسئولین وزارت بهداشت، بین ۲۳ تا ۲۵ درصد حداقل دارای یک اختلال روانی هستند .یعنی از هر چهار نفر یک نفر.
تعداد خشونت ها در کشور نگران کننده است و همیشه جزء پرونده های قضایی با فراوانی بالا بوده است همچنین آماری که از نزاع توسط پزشکی قانونی ارایه شده است هم تاییدی بر همین نکته است که خشونت بالاست.همین طور خشونت های خانگی و شاخص های دیگر. طبیعی است که در جامعه ایی که شادی و نشاط اجتماعی بالا باشد نشانگان اجتماعی و روانی حال بهتری خواهند داشت. لذا طرح این پرسش می تواند یک فرصت باشد از این نظر که ما به موضوع شادی و نشاط فکر کنیم.این قدر گرفتاریم که گاهی اوقات نمی دانیم آخرین باری که از ته دل خندیدیم که بود. البته نشاط وشادابی همیشه خنده نیست که در ادامه توضیح خواهم داد.
چرا در مدرسه و برای دانش آموزان این سوال مطرح شد.اهمیت این موضوع چه بود؟
- بله.پاسخ به این سوال از چند منظر اهمیت دارد.منظر اول مدیران مدرسه و به عبارت بهتر اولیاء مدرسه هستند.مدیر مدرسه، ناظم، معلم. این سه گروه در مدرسه بیشترین نقش را در تقویت شادی دارند.البته این به منزله بی توجهی به تگذاران نظام آموزشی نیست که اتفاقا نقش آنها هم بسیار مهم هست.مدارس شادی گزیز یا مدارس شادی افزا در نتیجه تصمیمات همین تگذاران هست.من معتقدم بنا به دلایل متعدد مدارس ما مدارس شادی نیستند و بیش از این که شاد باشند شادی گزیر هستند. این تفکر در اغلب مدارس غالب است.
پس انتخاب تگذاران و مدیران و معلمین خوب در تزریق شادی و ایجاد بستر شادی و نشاط در مدارس بسیار مهم است.باید اجازه دهیم بچه ها در مدارس شاد تربیت شوند که تاثیرش در یادگیری های دروس و مهارت ها اجتماعی و غیره هم بسیار قابل توجه خواهد بود.منظر دوم دانش آموزان هستند که می توانند در ایجاد این فضا کمک کنند اگر فضا برایشان ایجاد شود.
منظر سوم: خانواده ها هستند.نقش الگوهای تربیتی خانواده ها در تربیت دانش آموزان شاد و یا غمگین کم نیست.لذا هر سه ضلع این مثلت بایست مورد توجه قرار گیرند.گرچه اطلاع ندارنم که پرسش های مهر قبلی نتایجش چه خروجی در عرصه تگذاری ها واجرا داشته ولی همین که به دنبال این سوال باشیم که چگونه محیطی شاد یا شاد تر داشته باشیم خودش یک گام به جلوست. معتقدم دانش آموزی که محیط شاد را در دوران تحصیل خود تجربه کند احتمال این که در آینده در هر کجا که باشد مروج شادی باشد بیشتر از دانش آموزی است که این محیط را تجربه نکرده باشد.ضمن این که فراموش نکنیم دانش آموزان در سنینی هستند که پویایی وتحرک از وژگی های ذاتی شان هست که اگر جلوی شان گرفته شود ممکن است به صورت خشونت که الان هم یکی از اولویت های مسایل محیط های آموزشی است یا گرایش به آسیب های اجتماعی خود را نشان دهد.
چه باید کرد؟
-به نظرم اولین گام پذیرش این موضع در نظام آموزشی است که به دنبال تربیت نسلی باشیم که در امروز و همین طور در آینده شادی و نشاط را برای خود و دیگران هم بخواهد.محیط مدرسه را شاداب کنیم.رنگ مدرسه، نوع پوشش دانش آموزان و اولیاء مدرسه، رنگ کلاس ها و تجهیزات و . شادی را منتقل کند.استفاده از معلمین با انگیزه و مدیران شایسته راه دیگری است.
این که گفتم شادی همیشه خنده نیست منظورم همین هست.مدیر خوب با اعمال مدیریت خوب خودش می تواند شادابی را در مدرسه ایجاد کند، معلم با انگیزه با تدریس خوب خودش، برخورد مناسب با دانش آموزان و آموزش های عملی در حوزه مهارت های اجتماعی و مسئولیت پذیری و . می تواند در تقویت این فضا نقش مهمی داشته باشد.ارتباط منطقی و خوب بین اولیاء خانه و مدرسه هم همین طور.
دادن نقش به دانش آموزان در مدرسه احساس خوبی در آنان ایجاد می کند.همین طور اشتباه دانش آموزان را تو سرش خراب نکنیم. هر کسی ممکن است اشتباه کند با شخصیت دانش آموزان برخورد نکنیم.اجازه دهیم جشنواره های اقوام در مدارس برگزار شود به همت خود دانش آموزان، خانواده ها و اولیاء مدرسه در تقویت هویت فرهنگی، گامی اساسی برداریم که یکی از مهمترین مولفه های نشاط اجتماعی است . به حقوشان احترام بگذاریم، به تفاوت ها توجه کنیم، سواد اجتماعی را به دانش اموزان یاد دهیم و فقط متکی بر محفوظات نشویم تا در کنار درس خواندن انسان بودن را هم بیاموزند .مدیر مدرسه ای که دانش آموز برای ورود به اتاقش لازم باشد از کسی اجازه بگیرد نمی تواند در ایجاد این فضا کمک کند.
درباره این سایت